Oogaandoeningen

Macula degeneratie

Wat is Macula degeneratie?

Macula degeneratie is een oogaandoening waarbij er een grijze vlek in het midden van het gezichtsveld ontstaat. Dit kan hinderlijk zijn in het dagelijkse leven omdat dit deel ons helpt om objecten duidelijk te zien en het mogelijk maakt om taken te verrichten zoals lezen en autorijden.

Macula degeneratie is de grootste oorzaak van slechtziendheid onder volwassenen vanaf 50 jaar. Mede hierom wordt deze oogaandoening vaak “leeftijdsgebonden macula degeneratie” of LMD genoemd. Het is een progressieve aandoening welke vermoedelijk veroorzaakt wordt door een combinatie van genetische en omgevingsfactoren.

Macula degeneratie kan voorkomen in “droge” en “natte” varianten. De meest voorkomende variant is droge macula degeneratie, waarbij het zicht geleidelijk aan minder wordt. Natte macula degeneratie komt veel minder vaak voor en zorgt voor een snellere achteruitgang van het zicht.

Droge Macula degeneratie

Bij droge Macula degeneratie breken de lichtgevoelige cellen in het centrale gedeelte van de visus langzaam af. Het zicht wordt dan ook geleidelijk en langzaam minder. Dit kan beginnen met één of twee vlekjes, die langzaam uitbreiden tot grotere vlekken.

De droge vorm van Macula degeneratie kan worden verdeeld in drie verschillende stadia:

Vroege Macula degeneratie: er vormen zich kleine gele vlekken onder het netvlies. Er zijn nauwelijks symptomen of klachten en men ervaart nog geen problemen met het zicht.
Intermediaire Macula degeneratie: de gele vlekken worden groter en het zicht begint achteruit te gaan. In dit stadium kan het zo zijn dat er meer licht nodig is om te lezen en andere taken te verrichten.
Vergevorderde Macula degeneratie: naast de gele vlekken, breken nu ook de lichtgevoelige cellen in het netvlies af. Er ontstaat een grote vlek in de gezichtsveld. Deze vlek kan na verloop van tijd groter en donkerder van kleur worden. Het wordt moeilijker om bijvoorbeeld te lezen en gezichten te herkennen, tenzij deze zich vlak voor of onder de ogen bevinden.

Natte Macula degeneratie

Ongeveer 10-15% van mensen met Macula degeneratie heeft de ‘natte’ vorm. Deze vorm van Macula degeneratie wordt veroorzaakt door het lekken van bloed en vocht uit de bloedvaten achter het netvlies. Het vocht wat vrijkomt drukt het netvlies omhoog, waardoor het zicht snel achteruit gaat. Een van de eerste symptomen die men kan ervaren is dat rechte lijnen lijken te golven.

Wat zijn de symptomen van Macula degeneratie?

Symptomen die zich kunnen voordoen bij macula degeneratie zijn:

- wazig zicht

- schaduwen of ontbrekende delen in uw gezichtsveld

- vervorming van het beeld

- moeite met het onderscheiden van kleuren

- langzaam kunnen wennen van de ogen na blootstelling aan fel licht

- verlies van contrastgevoeligheid

Wat kan men verwachten van Macula degeneratie?

Macula degeneratie brengt schade toe aan het centrale deel van uw oog, welke verantwoordelijk is voor ongeveer 35% van de totale visus. Het perifere gezichtsveld wordt niet aangetast door macula degeneratie, dus men kan een vol en onafhankelijk leven blijven leiden. Wel kan men kan moeite hebben met het onderscheiden van gezichten, lezen en autorijden.

Contact met lotgenoten

De meeste landen hebben één of meer verenigingen of steungroepen voor mensen die macula degeneratie hebben. Hier kunt u in contact komen met lotgenoten en op de hoogte blijven van de nieuwste ontwikkelingen.

Hulpmiddelen voor Macula degeneratie

Er bestaan verschillende hulpmiddelen voor mensen die macula degeneratie hebben, bijvoorbeeld om weer tijdschriften en de post te kunnen lezen.

Onze aanbevelingen zijn:

Meer informatie over Macula degeneratie

Er is uitgebreide informatie beschikbaar over Macula degeneratie. Deze informatie is bedoeld om te informeren over de meest belangrijke aspecten van deze oogaandoening en is niet bedoeld als vervanging van de informatie die men van de arts of oogspecialist ontvangt.

Leven met Macula degeneratie

Te horen krijgen dat het zicht is aangetast door macula degeneratie kan de wereld op zijn kop zetten. Als de eerste emoties zakken, kan de wetenschap dat men niet de enige is wellicht steun geven. Er zijn veel mensen in dezelfde situatie, sommige die zelf net de diagnose hebben gekregen en sommige die al jaren met macula degeneratie leven.

Steungroepen voor Macula degeneratie

De meeste landen hebben één of meer verenigingen of steungroepen voor mensen die macula degeneratie hebben.

Hoe ziet de toekomst eruit?

Veel mensen met macula degeneratie blijven de dingen doen die zij altijd al deden. Het kan zijn dat men het periferale zicht meer gaat gebruiken en zal men de andere zintuigen meer gebruiken gedurende de dag.

Macula degeneratie is momenteel niet te genezen. Voor natte macula degeneratie zijn er bepaalde behandelingen die het verloop van deze aandoening kunnen vertragen. Overleg dit met de oogspecialist om te zien welke mogelijkheden er zijn.

Indien men slechtziendheid ervaart als gevolg van macula degeneratie dan zijn er hulpmiddelen beschikbaar die kunnen helpen met de taken waar men moeite mee heeft. Deze hulpmiddelen kunnen ondersteuning bieden bij taken waar men het zicht voor nodig heeft en kunnen helpen om een vol en onafhankelijk leven te blijven leiden ondanks macula degeneratie.

Glaucoom

Wat is Glaucoom?

Glaucoom is een chronische oogaandoening waarbij de optische zenuw in het oog wordt aangetast, met zichtproblemen tot gevolg. De optische zenuw bevindt zich achter in het oog en zorgt ervoor dat de beelden die de ogen waarnemen naar de hersens worden gestuurd voor interpretatie. Glaucoom resulteert in progressieve schade aan de optische zenuw en begint bijna altijd met het geleidelijk verlies van het perifere (buitenste rand) zicht. De belangrijkste factor die de optische zenuw aantast is verhoogde druk in het oog. Deze kan veroorzaakt worden door afsluiting van de kanalen in het oog, waardoor het oogvocht niet kan worden afgevoerd en zich ophoopt in het oog. Als glaucoom niet wordt opgespoord en behandeld, kan deze progressieve slechtziendheid en uiteindelijk blindheid tot gevolg hebben.

Er zijn twee belangrijke types van glaucoom:

Open kamerhoekglaucoom
Dit type glaucoom ontwikkelt zich langzaam en zonder acute aanvallen. Het is de meest voorkomende type van glaucoom.
Afgesloten kamerhoekglaucoom
Dit type glaucoom ontstaat plotseling en vereist een snelle behandeling om vervolgschade te beperken.

Glaucoom geeft zelden symptomen in de vroegste stadium, terwijl dit het stadium is wanneer deze ziekte het beste behandeld kan worden. In een vroeg stadium kan glaucoom alleen gediagnosticeerd worden door regelmatige oogonderzoeken voor mensen die een risico hebben op glaucoom. Hoewel iedereen glaucoom kan ontwikkelen, zijn er mensen die een hoger risico hebben en die zich vaker moeten laten onderzoeken door een oogspecialist.

- Grote risicofactoren zijn:

- Leeftijd boven 45 jaar

- Familieleden met glaucoom

- Het hebben van een donkere huidskleur

- Hart- en vaatziekten

- Oogzenuwafwijkingen

- Sterke mate van bijziendheid (myopie)

- Geschiedenis van trauma aan het oog

- Bepaalde geneesmiddelen/oogdruppels (bijvoorbeeld steroïden)

- Verziendheid (hyperopie)

Als men voldoet aan één of meerdere van deze risicofactoren, dan is het verstandig om de noodzaak van regelmatige oogonderzoeken te bespreken met een arts of specialist.

Wat zijn de symptomen van Glaucoom?

De symptomen van open kamerhoekglaucoom zijn:

- geleidelijke en progressieve verlies van het zicht

- veranderingen in de optische zenuw

De symptomen van afgesloten kamerhoekglaucoom zijn:

- plotselinge pijn in de ogen

- het zien van halos rond licht

- rode ogen

- hoge intra-oculaire druk in het oog

- misselijkheid en braken

- plotseling verminderd zicht

Wat kan men van Glaucoom verwachten?

Hoewel schade aan de oogzenuw en zichtverlies als gevolg van glaucoom onomkeerbaar is, is glaucoom wel een oogaandoening die gecontroleerd kan worden. Er zijn behandelingen om de oculaire druk te herstellen en daarmee verdere schade aan de optische zenuw en toenemende slechtziendheid te beperken. Behandelingen kunnen het gebruik van oogdruppels, laser behandeling of een operatie inhouden. Bespreek de mogelijkheden met een arts of oogspecialist.

Meer informatie over Glaucoom

Er is uitgebreide informatie beschikbaar over glaucoom. Deze informatie is bedoeld om te informeren over de meest belangrijke aspecten van deze oogaandoening en is niet bedoeld als vervanging van de informatie die men van de arts of oogspecialist ontvangt. Links naar websites met meer informatie worden gegeven, alsmede informatie over hulpmiddelen die kunnen helpen wanneer er is vastgesteld dat men glaucoom heeft.

Het internet biedt uitgebreide informatie over glaucoom en de meeste landen hebben één of meer verenigingen of steungroepen voor mensen die glaucoom hebben.

Leven met Glaucoom

Te horen krijgen dat het zicht is aangetast door glaucoom kan de wereld op zijn kop zetten. Als de eerste emoties zakken, kan de wetenschap dat men niet de enige is wellicht steun geven. Er zijn veel mensen in dezelfde situatie, sommige die zelf net de diagnose hebben gekregen en sommige die al jaren met glaucoom leven.

Veel mensen met glaucoom blijven de dingen doen die zij altijd al deden. Indien glaucoom in een vroeg stadium is opgemerkt, is de kans groot dat er nog genoeg zicht aanwezig is, waardoor men de activiteiten kan blijven doen die hij of zij altijd al deed. Indien de aandoening vergevorderd is, is er vaak toch nog vaak een klein beetje zicht. Met het gebruik van bepaalde hulpmiddelen, is het nog steeds mogelijk om de dingen te blijven doen die men graag doet.

Indien men slechtziendheid ervaart als gevolg van glaucoom dan zijn er hulpmiddelen beschikbaar die kunnen helpen met de taken waar men moeite mee heeft. Deze hulpmiddelen kunnen ondersteuning geven bij taken waar men het zicht voor nodig heeft en kunnen helpen om een vol en onafhankelijk leven te blijven leiden.

Hulpmiddelen voor Claucoom

Onze aanbevelingen voor Glaucoom zijn:

Diabetische Retinopathie

Wat is Diabetische Retinopathie?

Diabetische Retinopathie (afgekort naar DRP) is een complicatie veroorzaakt door diabetes, waarbij de retina (het lichtgevoelige ‘scherm’ achter in het oog) wordt aangetast.

Diabetes veroorzaakt abnormale schommelingen in de bloedsuikerspiegel van een menselijk lichaam. Hoge hoeveelheden bloedsuikers kunnen de toevoer van bloed aan alle organen in het lichaam veranderen, inclusief de toevoer naar de ogen. Schade aan de ogen vindt plaats als hoge hoeveelheden bloedsuiker zich ophopen in de bloedvaten van de retina.

DRP kent vier stadia:

1. Milde niet-proliferatieve DRP

In deze eerste fase komen micro aneurysms voor. Dit zijn kleine gebiedjes van ballonachtige zwellingen in de kleine bloedvaten van de retina.

2. Matige niet-proliferatieve DRP

Als de ziekte vordert, raken een deel van de bloedvaten die de retina voeden verstopt.

3. Gevorderde niet-proliferatieve DRP

Veel meer bloedvaten raken verstopt, waardoor grote gebieden van de retina niet meer doorbloed worden. Deze gebieden sturen een signaal naar het lichaam om nieuwe bloedvaten aan te maken.

4. Proliferatieve DRP

In dit gevorderde stadium worden er daadwerkelijk nieuwe bloedvaten aangemaakt. Deze bloedvaten zijn breekbaar en fragiel. Zij groeien langs de retina en langs de oppervlakte van de doorzichtige, glazige gel die zich bevindt aan de binnenkant van het oog. Op zichzelf veroorzaken deze bloedvaten geen problemen. Echter, zij hebben dunne en broze wanden. Als deze bloedvaten bloed gaan lekken, dan kan dit ernstig gezichtsverlies en soms zelf blindheid tot gevolg hebben.

Onbehandeld kan DRP leiden tot blindheid. 80% van de mensen die langer dan 10 jaar aan diabetes leiden krijgen te maken met DRP. Van deze gevallen, kan 90% worden verminderd door de juiste behandeling and regelmatige controle van de ogen.

Wat zijn de symptomen van Diabetische Retinopathie?

Symptomen die zich voordoen bij DRP zijn:

- wisselend zicht

- zwarte vlekken in het gezichtsveld die mee lijken te “drijven” (floaters)

- slecht zicht in het donker

- wazig zicht

- plotseling gezichtsverlies

- verandering van kleuren

- eventueel pijn in ogen

Wat kan men van Diabetische Retinopathie verwachten?

Er is geen genezing mogelijk voorDRP. Er zijn echter wel diverse behandelingen beschikbaar die de symptomen kunnen verminderen. De beste manier om DRP aan te pakken is regelmatige controle van de ogen. Als men diabetes heeft, is het verstanding om regelmatig oogtesten te laten verrichten om te controleren of men DRP ontwikkelt. Overleg dit met de arts of oogspecialist.

Meer informatie over Diabetische Retinopathie

Er is uitgebreide informatie beschikbaar over DRP. Deze informatie is bedoeld om te informeren over de meest belangrijke aspecten van deze oogaandoening en is niet bedoeld als vervanging van de informatie die men van de arts of oogspecialist ontvangt. Links naar websites met meer informatie worden gegeven, alsmede informatie over hulpmiddelen die kunnen helpen wanneer er is vastgesteld dat men DRP heeft.

Het internet biedt uitgebreide informatie over DRP en de meeste landen hebben één of meer verenigingen of steungroepen voor mensen die DRP hebben.

Leven met Diabetische Retinopathie

Te horen krijgen dat het zicht is aangetast door diabetische retinopathie kan de wereld op zijn kop zetten. Als de eerste emoties zakken, kan de wetenschap dat men niet de enige is wellicht steun geven. Er zijn veel mensen in dezelfde situatie, sommige die zelf net de diagnose hebben gekregen en sommige die al jaren met DRP leven.

Veel mensen met DRP blijven de dingen doen die zij altijd al deden. Het kan zijn dat men het perifere zicht meer gaat gebruiken en men zal andere zintuigen meer gebruiken gedurende de dag.

DRP is momenteel niet te genezen. Regelmatige controle van de ogen is erg belangrijk om DRP vroegtijdig op te sporen en dus zo goed mogelijk te kunnen behandelen. Overleg dit met de oogspecialist om te zien welke mogelijkheden er zijn.

Indien men slechtziendheid ervaart als gevolg van DRP dan zijn er hulpmiddelen beschikbaar die kunnen helpen met de taken waar men moeite mee heeft. Deze hulpmiddelen kunnen ondersteuning geven bij taken waar men het zicht voor nodig heeft en kunnen helpen om een vol en onafhankelijk leven te blijven leiden.

Hulpmiddelen Diabetische Retinopathie

Onze aanbevelingen voor Diabetische Retinopathie zijn:

Staar

Wat is Staar?

Staar – ook wel cataract genoemd - is een vertroebeling van de ooglens, de vlak achter de pupil ligt. De ooglens bestaat voornamelijk uit water en eiwitten. De eiwitten zijn zo gerangschikt dat de ooglens schoon blijft en er licht doorheen kan. Naarmate we ouder worden, kunnen een aantal van deze eiwitten samenkleven en een klein deel van de lens vertroebelen. Dit is een cataract, die met verloop van tijd groter kan groeien en meer van de lens kan vertroebelen zodat het moeilijker wordt om goed te zien. Staar vordert normaliter traag, waardoor geleidelijk verlies van zicht optreedt. Als het onbehandeld blijft, kan staar resulteren in blindheid.

Er zijn diverse typen staar, maar ze hebben allemaal het gemeenschappelijk kenmerk dat ze de transparantheid van de ooglens aantasten. Hoe meer troebel de lens, hoe meer geavanceerd de staar. Staar is de meest voorkomende oorzaak van zichtverlies in mensen van 40 jaar en ouder en is de grootste oorzaak van blindheid wereldwijd.

Wat zijn de symptomen van Staar?

Symptomen van staar omvatten:

- wazig zicht

- overgevoeligheid voor de zon of fel licht

- gebrek aan helderheid in kleuren

- toenemende bijziendheid

- het zien van halo’s om licht

- veelvuldige wijziging in bril en of lens sterkte

Wat kan men verwachten van Staar?

Staar kan voorkomen in één of beide ogen. Als symptomen zich voordoen, kan men gedurende ruime tijd uit de voeten met een nieuwe bril, vergroting, passende verlichting of andere hulpmiddelen. Als de staar zich uitbreidt, kan men een staaroperatie overwegen, waarbij de ooglens wordt verwijderd en wordt vervangen door een kunstlens. Een staaroperatie is zeer effectief voor het herstellen van het zicht. Overleg de situatie en de mogelijkheden met de oogspecialist om te bepalen wat de beste opties zijn.

Meer informatie over Staar

Er is uitgebreide informatie beschikbaar over staar. Deze informatie is bedoeld om te informeren over de meest belangrijke aspecten van deze oogaandoening en is niet bedoeld als vervanging van de informatie die men van de arts of oogspecialist ontvangt. Links naar websites met meer informatie worden gegeven, alsmede informatie over hulpmiddelen die kunnen helpen wanneer er is vastgesteld dat men staar heeft.

Het internet biedt uitgebreide informatie over staar en de meeste landen hebben één of meer verenigingen of steungroepen voor mensen die staar hebben.

Hulpmiddelen bij Staar

Onze aanbevelingen voor Staar zijn:

Retinitis Pigmentosa

Wat is Retinitis Pigmentosa?

Retinitis Pigmentosa is de verzamelnaam voor een groep erfelijke aandoeningen, die gemeenschappelijk hebben dat ze progressieve degeneratie van de retina (het lichtgevoelige ‘scherm’ achter in het oog) veroorzaken.

De licht receptoren in de retina worden staafjes en kegeltjes genoemd. Als gevolg van Retinitis Pigmentosa sterven de staafjes, en in een later stadium de kegeltjes, langzaam af, met verminderd zicht tot gevolg. Belangrijkste kenmerk van Retinitis Pigmentosa is kokervisus.

Retinitis Pigmentosa is een erfelijke aandoening die beide ogen beïnvloed. Als het in één oog begint, zal deze aandoening binnen enkele jaren ook het andere oog aantasten. Het wordt vaak gediagnosticeerd in de tienerjaren maar kan al aanwezig zijn vanaf de geboorte. Wanneer de diagnose bij de geboorte al is gesteld, betreft het vaak een stabiele en niet progressieve vorm. Wanneer de diagnose pas op latere leeftijd wordt gesteld, betreft het vaak een milde vorm die zich vaak langzamer ontwikkelt dan de gevallen die in de tienerjaren worden vastgesteld.

Retinitis Pigmentosa kan leiden tot volledige blindheid, afhankelijk van de zwaarte en de voortgang.

Er zijn andere aangeboren aandoeningen die dezelfde klinische symptomen geven als Retinitis Pigmentosa. De meest voorkomende is het Syndroom van Usher, waarbij zowel het gehoor als het zicht zijn beïnvloed. Andere gerelateerde syndromen zijn de Ziekte van Best, Choroideremia, kegel-staaf dystrofie en de Ziekte van Stargardt.

Wat zijn de symptomen van Retinitis Pigmentosa?

Symptomen van Retinitis Pigmentosa zijn onder andere:

- in een vroeg stadium, last van nachtvisus

- verminderde perifere visus

- tunnelvisus

Wat kan men van Retinitis Pigmentosa verwachten?

Er is momenteel geen oplossing voor Retinitis Pigmentosa. Onderzoek wordt voortdurend uitgevoerd, op zoek naar behandelingen die deze aandoening kunnen vertragen of zelfs verhelpen. Een vroege diagnose is belangrijk, zodat men kan leren hoe hiermee om te gaan en hoe het maximale uit de restvisus gehaald kan worden.

Meer informatie over Retinitis Pigmentosa

Er is uitgebreide informatie beschikbaar over Retinitis Pigmentosa. Deze informatie is bedoeld om te informeren over de meest belangrijke aspecten van deze oogaandoening en is niet bedoeld als vervanging van de informatie die men van de arts of oogspecialist ontvangt. Links naar websites met meer informatie worden gegeven, alsmede informatie over hulpmiddelen die kunnen helpen wanneer er is vastgesteld dat men Retinitis Pigmentosa heeft.

Het internet biedt uitgebreide informatie over Retinitis Pigmentosa en de meeste landen hebben één of meer verenigingen of steungroepen voor mensen die Retinitis Pigmentosa hebben.

Hulpmiddelen Retinitis Pigmentosa

Onze aanbevelingen voor Retinitis Pigmentoas zijn:

- Elektronische mobiliteitshulpmiddelen

- Geproken ondertiteling

Blindheid

Wat is Blindheid?

Blindheid verwijst in letterlijke zin naar personen die helemaal niets zien. Sommige blinden hebben een beperkte capaciteit om te zien met het gebruik van hulpmiddelen of kunnen licht of een lichtbron onderscheiden. Iedereen die blind is, ervaart een grote beperking in het zicht. Blindheid kan het gevolg zijn van een groot aantal oorzaken; de meest voorkomende oorzaken zijn Staar, Glaucoom, Maculadegeneratie en Diabetische Retinopathie.

Wereldwijd zijn er tussen 300 en 400 miljoen mensen die een oogaandoening in welke vorm dan ook hebben. Van deze groep zijn ongeveer 50 miljoen mensen volledig blind, waarvan bijna 85% in derde wereldlanden. 80% van blindheid komt voor bij mensen van 50 jaar of ouder.

Wat zijn de symptomen van Blindheid?

Symptomen van blindheid kunnen zijn:

gevoelige ogen
bewust zijn van de ogen
aangezichtspijn
vocht uit de ogen
pijn in de ogen

Wat kan men van Blindheid verwachten?

Het niveau van blindheid en de mogelijkheden om het zicht te herstellen zijn afhankelijk van de oorzaak van de blindheid. In sommige gevallen, zoals bij staar, kan een operatie helpen om het zicht geheel of gedeeltelijk te herstellen. In andere gevallen is blindheid permanent en onomkeerbaar. Mensen die blind worden hebben vaak herscholing en reorganisatie van hun gewoonten nodig om hen te leren alledaagse taken op een andere manier te verrichten. Er zijn veel blinden die, ondanks soms significante beperkingen, toch volle en rijke levens leiden.

Meer informatie over Blindheid

Er is uitgebreide informatie beschikbaar over blindheid. Deze informatie is bedoeld om te informeren over de meest belangrijke aspecten van deze oogaandoening en is niet bedoeld als vervanging van de informatie die men van de arts of oogspecialist ontvangt. Links naar websites met meer informatie worden gegeven, alsmede informatie over hulpmiddelen die kunnen helpen wanneer er is vastgesteld dat men blind is.

Het internet biedt uitgebreide informatie over blindheid en de meeste landen hebben één of meer verenigingen of steungroepen voor mensen die blind zijn.

Hulpmiddelen voor Blindheid

Onze aanbevelingen voor de hulpmiddelen voor blindheid zijn:

- Taststokken

- Brailleschrijfmachines

Syndroom van Wagner

Wat is Syndroom van Wagner?

Het syndroom van Wagner is een zeldzame erfelijke afwijking die progressieve slechtziendheid tot gevolg heeft. Bij mensen met het syndroom van Wagner wordt het netvlies (het lichtdoorlatende ‘scherm’ achter in het oog) dun en raakt uiteindelijk los van het oog. Daarnaast wordt het vocht in het oog, dat normaal gesproken een gelachtige substantie heeft, dun en waterig. Vanaf de leeftijd van 30 jaar treedt vaak al staar op en de slechtziendheid wordt vanaf ongeveer deze leeftijd steeds erger. Niet iedereen heeft de ziekte in dezelfde mate, maar in de meeste gevallen komen netvliesloslatingen voor en krijgt men last van staar.

Het syndroom van Wagner is een autosomale dominante aandoening – mensen die deze aandoening hebben geven het door aan de helft van hun kinderen. Mensen met het gen voor het syndroom van Wagner krijgen altijd symptomen. Het is dus niet mogelijk om drager te zijn zonder symptomen.

Het is niet exact bekend hoeveel mensen het syndroom van Wagner hebben. Wereldwijd zijn er zeker 50 families waarin deze aandoening voorkomt.

Wat zijn de symptomen van het Syndroom van Wagner?

Oogproblemen bij het Syndroom van Wagner omvatten vaak:

- Nachtblindheid

- Staar

- Bijziendheid

- Droge ogen

- Netvliesloslatingen

Wat kan men van het Syndroom van Wagner verwachten?

De meeste mensen met het Syndroom van Wagner zullen meerder operaties nodig hebben aan het netvlies, om de loslating hiervan te repareren. Ook behandelingen voor staar zijn vaak noodzakelijk. Omdat het gen die verantwoordelijk is voor het Syndroom van Wagner bekend is, is er hoop dat deze aandoening ooit voorkomen kan worden.

Meer informatie over het Syndroom van Wagner

Er is uitgebreide informatie beschikbaar over het Syndroom van Wagner. Deze informatie is bedoeld om te informeren over de meest belangrijke aspecten van deze oogaandoening en is niet bedoeld als vervanging van de informatie die men van de arts of oogspecialist ontvangt. Links naar websites met meer informatie worden gegeven, alsmede informatie over hulpmiddelen die kunnen helpen wanneer er is vastgesteld dat men het Syndroom van Wagner heeft.

Het internet biedt uitgebreide informatie over het Syndroom van Wagner en de meeste landen hebben één of meer verenigingen of steungroepen voor mensen die het Syndroom van Wagner hebben.

Leven met Syndroom van Wagner

Het besef dat het zicht is aangetast door het syndroom van Wagner kan moeilijk zijn om te accepteren. De wetenschap dat men niet de enige is, kan wellicht steun geven. Er zijn veel mensen in dezelfde situatie, sommige die zelf net de diagnose hebben gekregen en sommige die al jaren met de Ziekte van Wagner leven.

Indien men slechtziendheid ervaart als gevolg van het syndroom van Wagner, zijn er hulpmiddelen beschikbaar die kunnen helpen met de taken waar men moeite mee heeft. Deze hulpmiddelen kunnen ondersteuning bieden bij taken waar men het zicht voor nodig heeft en kunnen helpen om een vol en onafhankelijk leven te blijven leiden.

Hulpmiddelen Sydroom van Wagner

Onze aanbevelingen voor de ziekte van Wagner zijn:

De Ziekte van Graves

Wat is De Ziekte van Graves?

De Ziekte van Graves is een auto-immuunziekte waarbij de schildklier overactief is en grote hoeveelheden hormonen produceert. Hierdoor worden diverse gezondheidsproblemen veroorzaakt. Kenmerkend zijn een hoge hartslag en gewichtsverlies. Naast het verschijnsel van een te snel werkende schildklier krijgt ongeveer 20% van de patiënten oogklachten. Oogsymptomen beginnen vaak tot zes maanden voor of na de diagnose is gesteld.

De oorzaak van de Ziekte van Graves is onbekend. Men denkt dat het veroorzaakt wordt door omgevingsfactoren en erfelijkheid. Het is wel bekend dat vrouwen vaker de diagnose Ziekte van Graves krijgen dan mannen.

Wat zijn de symptomen van de Ziekte van Graves?

Symptomen die kunnen betekenen dat iemand de Ziekte van Graves heeft zijn:

- slapeloosheid en hyperactiviteit

- bibberende handen

- haarverlies

- overmatige transpiratie en onverdraagzaamheden voor warmte

- gewichtsverlies ondanks toenemende eetlust

- diarree

- hartkloppingen

- zwakke spieren

- overbezorgdheid, onrust, snel geïrriteerd en/of emotioneel instabiel

Symptomen die zich voordoen als iemand met de Ziekte van Graves ook oogklachten heeft zijn:

- ontsteking van en rondom de ogen

- zwelling van de oogleden

- pijn rondom de ogen

- dubbel zicht

- beperkt zicht

Wat kan men van de Ziekte van Graves verwachten?

De behandeling van de Ziekte van Graves richt zich op het behandelen van de schildklier. Er zijn drie methodes om deze te behandelen:

- schildklierremmende medicijnen die de aanmaak van hormonen afremt

- gedeeltelijke of gehele vernietiging van de schildklier door radioactieve jodium

- gedeeltelijke of gehele verwijdering van de schildklier

Voor de oogproblemen die zich voordoen als gevolg van de Ziekte van Graves, zijn er diverse behandelingen mogelijk, variërend van pijnmedicatie tot speciale brillen of een operatie. De oogsymptomen ten gevolge van de Ziekte van Graves kunnen enige tijd aanhouden. Als de ziekte eenmaal is gestopt met evolueren, kan een correctieve chirurgische ingreep bepaalde problemen verhelpen, zoals het algehele gevoel van comfort, het dubbelzien en zelfs het verbeteren van het uiterlijk van de ogen.

Overleg de beste mogelijkheden voor met een arts of specialist.

Meer informatie over de Ziekte van Graves

Er is uitgebreide informatie beschikbaar over de Ziekte van Graves. Deze informatie is bedoeld om te informeren over de meest belangrijke aspecten van deze oogaandoening en is niet bedoeld als vervanging van de informatie die men van de arts of oogspecialist ontvangt. Links naar websites met meer informatie worden gegeven, alsmede informatie over hulpmiddelen die kunnen helpen wanneer er is vastgesteld dat men de Ziekte van Graves heeft.

Het internet biedt uitgebreide informatie over de Ziekte van Graves en de meeste landen hebben één of meer verenigingen of steungroepen voor mensen die de Ziekte van Graves hebben.

Leven met de Ziekte van Graves

Te horen krijgen dat het zicht is aangetast door de Ziekte van Graves kan de wereld op zijn kop zetten. Als de eerste emoties zakken, kan de wetenschap dat men niet de enige is wellicht steun geven. Er zijn veel mensen in dezelfde situatie, sommige die zelf net de diagnose hebben gekregen en sommige die al jaren met de Ziekte van Graves leven.

Indien men slechtziendheid ervaart als gevolg van de Ziekte van Graves dan zijn er hulpmiddelen beschikbaar die kunnen helpen met de taken waar men moeite mee heeft. Deze hulpmiddelen kunnen ondersteuning geven bij taken waar men het zicht voor nodig heeft en kunnen helpen om een vol en onafhankelijk leven te blijven leiden.

Hulpmiddelen Ziekte van Graves

Onze aanbevelingen voor de Ziekte van Graves zijn:

Strabisme

Wat is Strabisme?

Strabisme is een oogaandoening waarbij de ogen niet correct zijn uitgelijnd en in verschillende richtingen wijzen, beter bekend als scheelzien. Een oog kan recht vooruit kijken, terwijl de andere naar binnen, buiten, boven of beneden wijst. De wijze waarop de oog of ogen draaien kan altijd hetzelfde zijn of kan iedere keer anders zijn. Welke oog recht is en welk oog wegdraait kan ook verschillen.

Strabisme wordt vaak veroorzaakt door een storing in het vermogen van de hersens om de oogbewegingen te coördineren. Het kan ook worden veroorzaakt door zwakke oogspieren die de ogen niet recht kunnen houden.

Er zijn verschillende types strabisme, afhankelijk van de bewegingen van de ogen en de leeftijd waarop strabisme is vastgesteld. De meeste gevallen van strabisme ontstaan bij jonge kinderen.

Als de ogen van een kind nog niet rechtstaan bij de leeftijd van vier maanden, wordt het aanbevolen om ze te laten controleren door een oogarts.

Wat zijn de symptomen van Strabisme?

De meest duidelijke symptoom van strabisme is ogen die niet in dezelfde richting kijken op hetzelfde moment. Overige symptomen kunnen zijn:

- ogen die niet tegelijk bewegen

- samenknijpen van de ogen of ogen dichtdoen bij fel licht

- het draaien van het hoofd om naar dingen te kijken

- tegen dingen aanlopen (strabisme heeft invloed op de waarneming van diepte)

- wazig zicht

- vermoeide ogen

- dubbele visus

Wat kan men van Strabisme verwachten?

Strabisme kan behandeld worden in een vroegtijdig stadium. De algehele consensus onder oogspecialisten is dat hoe eerder een behandeling is gestart, hoe beter de kansen dat deze aanslaat. Als strabisme niet wordt behandeld, kan verminderd zicht of een onomkeerbare beschadiging van de ogen ontstaan. De behandeling van strabisme kan een bril, afdekpleisters, medicijnen, oogoefeningen, etc. omhelzen. Overleg de beste optie met de oogspecialist.

Meer informatie over Strabisme

Er is uitgebreide informatie beschikbaar over Strabisme. Deze informatie is bedoeld om te informeren over de meest belangrijke aspecten van deze oogaandoening en is niet bedoeld als vervanging van de informatie die men van de arts of oogspecialist ontvangt. Links naar websites met meer informatie worden gegeven, alsmede informatie over hulpmiddelen die kunnen helpen wanneer er is vastgesteld dat men Strabisme heeft.

Het internet biedt uitgebreide informatie over Strabisme en de meeste landen hebben één of meer verenigingen of steungroepen voor mensen die Strabisme hebben.

Leven met Strabisme

Het besef dat het zicht is aangetast door Strabisme kan moeilijk zijn om te accepteren. De wetenschap dat men niet de enige is, kan wellicht steun geven. Er zijn veel mensen in dezelfde situatie, sommige die zelf net de diagnose hebben gekregen en sommige die al jaren met Strabisme leven.

Indien men slechtziendheid ervaart als gevolg van strabisme dan zijn er hulpmiddelen beschikbaar die kunnen helpen met de taken waar men moeite mee heeft. Deze hulpmiddelen kunnen ondersteuning geven bij taken waar men het zicht voor nodig heeft en kunnen helpen om een vol en onafhankelijk leven te blijven leiden.

Hulpmiddelen bij Strabisme

Onze aanbevelingen voor Strabisme zijn:

- Brillen

De Ziekte van Stargardt

Wat is de Ziekte van Stargardt?

De Ziekte van Stargardt is een erfelijke oogaandoening die afwijkingen in het centrale zicht veroorzaakt op zeer jonge leeftijd. Het tast de macula aan, het centrale gedeelte van het netvlies waardoor men scherp ziet. De symptomen zijn vergelijkbaar met die van Maculadegeneratie. De Ziekte van Stargardt veroorzaakt progressieve slechtziendheid en, in sommige gevallen, bijna blindheid. Deze aandoening begint meestal rond het zesde of zevende levensjaar.

De Ziekte van Stargardt is vaak een recessief erfelijke aandoening, waarbij degene met deze aandoening een gen van beide ouders erft om deze aandoening te veroorzaken. Er zijn ook gevallen bekend van een dominante variant, waarbij een gen van slechts één ouder de aandoening veroorzaakte. Het gen die de Ziekte van Stargardt veroorzaakt is bekend, waardoor de hoop op een goede behandeling is toegenomen.

Wat zijn de symptomen van de Ziekte van Stargardt?

Symptomen voor de Ziekte van Stargardt zijn:

- Overgevoeligheid voor fel licht
- Beelden lijken golvend
- Blinde vlekken
- Wazig zicht
- Moeite met onderscheiden van kleuren
- Moeite met beperkt licht
- Toenemende moeite met het herkennen van gezichten

Wat kan men verwachten van de Ziekte van Stargardt?

Verminderd zicht als gevolg van de Ziekte van Stargardt kan niet worden gecorrigeerd door middel van een bril of lenzen. Het merendeel van de mensen van de Ziekte van Stargardt krijgt te maken met aanzienlijk toenemende slechtziendheid. In sommige gevallen blijven perifeer zicht (zijkanten) en nachtzicht wel in tact.

Meer informatie over de Ziekte van Stargardt

Er is uitgebreide informatie beschikbaar over de Ziekte van Stargardt. Deze informatie is bedoeld om te informeren over de meest belangrijke aspecten van deze oogaandoening en is niet bedoeld als vervanging van de informatie die men van de arts of oogspecialist ontvangt. Links naar websites met meer informatie worden gegeven, alsmede informatie over hulpmiddelen die kunnen helpen wanneer er is vastgesteld dat men de Ziekte van Stargardt heeft.

Het internet biedt uitgebreide informatie over de Ziekte van Stargardt en de meeste landen hebben één of meer verenigingen of steungroepen voor mensen die de Ziekte van Stargardt hebben.

Hulpmiddelen Ziekte van Stargardt

Onze aanbevelingen voor de ziekte van Stargardt zijn:

Nystagmus

Wat is Nystagmus?

Nystagmus is een ongecontroleerde en onvrijwillige beweging van de ogen. De beweging is vaak van links naar rechts (horizontaal) maar het kan ook van boven naar beneden (verticaal) of rond (roterend) zijn. De beweging kan variëren tussen langzaam en snel en betreft bijna altijd beide ogen. Mensen met nystagmus hebben niet altijd door dat ze deze aandoening hebben, omdat zij beelden niet perse als beverig ervaren. De exacte oorzaak van nystagmus is niet bekend, maar moet gezocht worden in het oogbesturingssysteem binnen de hersenen. Nystagmus kan resulteren in verminderd zicht. Het beïnvloedt ongeveer één op tweeduizend mensen.

Er zijn twee belangrijke types van nystagmus:

Congenitale nystagmus (ook bekend als aangeboren nystagmus): dit type nystagmus ontwikkelt zich altijd in jonge kinderen, meestal tussen de leeftijd van zes weken en drie maanden.
Verworven nystagmus deze type ontwikkelt zich op latere leeftijd en kan diverse oorzaken hebben, waaronder een associatie met ernstige medische aandoeningen. Anders dan kinderen met congenitale nystagmus, kunnen volwassen met verworden nystagmus beelden wel als beverig ervaren.

Wat zijn de symptomen van Nystagmus?

Het meest voorkomen symptoom van nystagmus is het onwillekeurig bewegen van de ogen. Andere symptomen kunnen zijn:

- overgevoeligheid voor licht
- duizeligheid
- moeite met het zien in het donker
- zicht problemen
- het hoofd scheef houden
- het gevoel hebben dat de wereld beeft

Wat kan men van Nystagmus verwachten?

Nystagmus is bijna altijd een permanente aandoening. De mate van de aandoening kan worden verbeterd door verschillende behandelingen. Het verbeteren van het zicht middels lenzen en of een bril is een belangrijk onderdeel van het behandelen van nystagmus. Andere mogelijke behandelingen zijn een operatie of medicijnen. Een operatie kan afwijkende standen van het hoofd corrigeren, of de zwaarte van de aandoening verminderen. Medicatie kan ook gebruikt worden om nystagmus te verminderen, maar het gebruik hiervan is vaak beperkt vanwege de vele bijwerkingen die deze medicijnen hebben. Overleg de beste opties met de arts of specialist.

Meer informatie over Nystagmus

Er is uitgebreide informatie beschikbaar over nystagmus. Deze informatie is bedoeld om te informeren over de meest belangrijke aspecten van deze oogaandoening en is niet bedoeld als vervanging van de informatie die men van de arts of oogspecialist ontvangt. Links naar websites met meer informatie worden gegeven, alsmede informatie over hulpmiddelen die kunnen helpen wanneer er is vastgesteld dat men Nystagmus heeft.

Het internet biedt uitgebreide informatie over Nystagmus en de meeste landen hebben één of meer verenigingen of steungroepen voor mensen die Nystagmus hebben. Onze aanbevelingen kan men terugvinden onder de tab "Hulpmiddelen".

Leven met Nystagmus

Het besef dat het zicht is aangetast door nystagmus kan moeilijk zijn om te accepteren. De wetenschap dat men niet de enige is, kan wellicht steun geven. Er zijn veel mensen in dezelfde situatie, sommige die zelf net de diagnose hebben gekregen en sommige die al jaren met nystagmus leven.

Indien men last heeft van nystagmus, dan zijn er hulpmiddelen beschikbaar die kunnen helpen met de taken waar men moeite mee heeft. Deze hulpmiddelen kunnen ondersteuning bieden bij taken waar men het zicht voor nodig heeft en kunnen helpen om een vol en onafhankelijk leven te blijven leiden.

Hulpmiddelen Nystagmus

Onze aanbevelingen voor Nystagmus zijn:

Keratoconus

Wat is Keratoconus?

Keratoconus is een progressieve oogaandoening waarbij het hoornvlies langzaam dunner wordt en een kegelvormige vervorming ondergaat. Het hoornvlies is het doorzichtige deel van de buitenkant van het oog waar het licht door naar binnen valt. Het hoornvlies is verantwoordelijk voor ongeveer tweederde van het totale optische vermogen van het oog.

Keratoconus kan moeilijk zijn vast te stellen, omdat het bijna altijd langzaam begint. Bijziendheid en problemen met het kunnen focussen van licht kunnen deze aandoening compliceren en voor extra problemen met wazig zicht zorgen. Hierdoor is een diagnose vaak moeilijk te stellen.

Keratoconus treedt vaak op in beide ogen en begint meestal in de kindertijd. Het ontwikkelt zich vaak pas echt tussen 20- en 30-jarige leeftijd. Bij minder dan 10% van de mensen met Keratoconus is de aandoening erfelijk. Het komt vaker voor in patiënten met atopisch eczeem, bindweefselziekte, RP of het syndroom van Down.

Wat zijn de symptomen van Keratoconus?

Symptomen van Keratoconus kunnen zijn:

- vervormd of wazig zicht
- overgevoeligheid voor licht
- veel verandering in de sterkt van bril en/of lenzen
- jeukende ogen
- vaak wrijven in de ogen
- dubbelzicht als één oog is afgeschermd

Wat kan men van Keratoconus verwachten?

Voor de mildste vorm van keratoconus kunnen een bril of zachte lenzen vaak al verbetering geven. Als de aandoening vordert en het hoornvlies van vorm begint te veranderen, zullen deze middelen niet langer voldoende zijn om het zicht te verbeteren. Als een standaard bril of lenzen niet meer voldoen, kan een operatie om het hoornvlies weer in zijn vorm te brengen of een hoornvliestransplantatie verbetering geven. Overleg de mogelijkheden met de arts of specialist.

Meer informatie over Keratoconus

Er is uitgebreide informatie beschikbaar over Keratoconus. Deze informatie is bedoeld om te informeren over de meest belangrijke aspecten van deze oogaandoening en is niet bedoeld als vervanging van de informatie die men van de arts of oogspecialist ontvangt. Links naar websites met meer informatie worden gegeven, alsmede informatie over hulpmiddelen die kunnen helpen wanneer er is vastgesteld dat men Keratoconus heeft.

Het internet biedt uitgebreide informatie over Keratoconus en de meeste landen hebben één of meer verenigingen of steungroepen voor mensen die Keratoconus hebben. Onze aanbevolen hulpmiddelen voor keratoconukan men terugvinden onder de tab “Hulpmiddelen”.

Leven met Keratoconus

Te horen krijgen dat het zicht is aangetast door Keratoconus kan de wereld op zijn kop zetten. Als de eerste emoties zakken, kan de wetenschap dat men niet de enige is wellicht steun geven. Er zijn veel mensen in dezelfde situatie, sommige die zelf net de diagnose hebben gekregen en sommige die al jaren met Keratoconus leven.

Veel mensen met Keratoconus blijven de dingen doen die zij altijd al deden. Indien de diagnose in een vroeg stadium is gesteld, is de kans groot dat men het merendeel van de visus kunt behouden en de activiteiten kan blijven doen die men altijd al deed. Indien de aandoening zich in een vergevorderd stadium bevindt, heeft men vaak nog gedeeltelijk zicht. Met gebruik van specifieke hulpmiddelen, kan men toch de dingen blijven doen waar men van houdt.

Indien men slechtziendheid ervaart als gevolg van Keratoconus dan zijn er hulpmiddelen beschikbaar die kunnen helpen met de taken waar men moeite mee heeft. Deze hulpmiddelen kunnen ondersteuning geven bij taken waar men het zicht voor nodig heeft en kunnen helpen om een vol en onafhankelijk leven te blijven leiden.

Hulpmiddelen Keratoconus

Onze aanbevelingen voor Keratoconus zijn:

Kleurenblindheid

Wat is Kleurenblindheid?

Kleurenblindheid is het onvermogen om te onderscheiden tussen verschillende kleuren. Kleurenblindheid wordt veroorzaakt door een gebrek aan kleursensitief pigment in de kegelvormige cellen van de retina, het lichtgevoelige ‘scherm’ achter in het oog. De meeste gevallen van kleurenblindheid zijn erfelijk en aangeboren; ongeveer 1 van 12 mannen en 1 van 20 vrouwen zijn kleurenblind.

Kleurenblindheid is een geslachtsgerelateerde aandoening, die wordt veroorzaakt door afwezige of beschadigde genen op de X-chromosoom. Omdat mannen slechts één X-chromosoom hebben, hebben zij een grotere kans om kleurenblindheid te krijgen dan vrouwen.

In sommige gevallen kan kleurenblindheid verworven in plaats van aangeboren zijn. Dit is vaak als gevolg van een andere oogaandoening of een trauma aan het oog. Oogaandoeningen die kleurenblindheid kunnen veroorzaken zijn glaucoom, maculadegeneratie, staar en diabetisch retinopathie.

Kleurenblindheid kan omschreven worden als volledig of gedeeltelijk, waarbij volledige kleurenblindheid minder vaak voorkomt dan gedeeltelijke kleurenblindheid. Er zijn twee belangrijke types van kleurenblindheid:

rood-groen kleurenblindheid: moeite met het onderscheiden tussen rood en groen
blauw-geel kleurenblindheid: moeite met het onderscheiden tussen blauw en geel

Wat kan men verwachten van Kleurenblindheid?

Er is geen genezing voor kleurenblindheid. Bepaalde soorten getinte filters of lenzen kunnen helpen om te differentiëren tussen bepaalde kleuren. Wij adviseren om de opties met de oogspecialist te bespreken.

Meer informatie over Kleurenblindheid

Er is uitgebreide informatie beschikbaar over kleurenblindheid. Deze informatie is bedoeld om te informeren over de meest belangrijke aspecten van deze oogaandoening en is niet bedoeld als vervanging van de informatie die men van de arts of oogspecialist ontvangt. Links naar websites met meer informatie worden gegeven, alsmede informatie over hulpmiddelen die kunnen helpen wanneer er is vastgesteld dat men kleurenblindheid heeft.

Het internet biedt uitgebreide informatie over kleurenblindheid en de meeste landen hebben één of meer verenigingen of steungroepen voor mensen die kleurenblindheid hebben. Onze aanbevolen hulpmiddelen bij kleurenblindheid kan men terugvinden onder de tab “Hulpmiddelen”.

Leven met Kleurenblindheid

Het besef dat het zicht is aangetast door kleurenblindheid kan moeilijk zijn om te accepteren. De wetenschap dat men niet de enige is kan wellicht steun geven. Er zijn veel mensen in dezelfde situatie, sommige die zelf net de diagnose hebben gekregen en sommige die al jaren met kleurenblindheid leven.

Mensen met kleurenblindheid kunnen de activiteiten doen die zij altijd al deden. Er zijn taken waarbij men last kan hebben van kleurenblindheid. In dit geval zijn er hulpmiddelem voor kleurenblindheid beschikbaar die kunnen helpen met de taken waar men moeite mee heeft. Deze hulpmiddelen kunnen ondersteuning bieden bij taken waar men het zicht voor nodig heeft en kunnen helpen om een vol en onafhankelijk leven te blijven leiden.

Hulpmiddelen Kleurenblindheid

Onze aanbevelingen voor Kleurenblindheid zijn:

- Kleurendetectors

Dyslexie

Wat is Dyslexie?

Dyslexie is een onzichtbare handicap die het lezen, schrijven, spellen en soms praten moeilijk maken. Het wordt veroorzaakt door een stoornis in het vermogen van de hersens om beelden of geluid om te zetten in een verstaanbare taal. Dyslexie is geen intellectuele stoornis, aangezien dyslexie en IQ niet met elkaar verbonden zijn.

Er zijn diverse functies die aangetast kunnen zijn door dyslexie:

Visuele dyslexie: veroorzaakt moeite met het lezen en begrijpen van teksten
Auditieve dyslexie: veroorzaakt moeite met het interpreteren en het begrijpen van geluid
Attentionele dyslexie: veroorzaakt moeite met het lezen van woorden in zinsverband, doordat er te veel woorden en letters zichtbaar zijn

De verschillende soorten dyslexie kunnen verschillen in mate; hoe eerder alle soorten dyslexie herkend en behandeld worden, des te meer kans de taalvaardigheden te verbeteren.

Wat zijn de symptomen van Dyslexie?

De symptomen van Dyslexie zijn afhankelijk van de ernst van de aandoening alsmede de leeftijd van de persoon met dyslexie.

Kinderen tot 4 jaar

- Later gaan praten
- Langzaam leren van nieuwe woorden
- Moeite met het rijmen van woorden, zoals kinderrijmpjes
- Beperkte kennis van het alfabet
- Letters omdraaien of spiegelen

Kinderen in de eerste jaren van de basisschool

- Moeite met het lezen van het alfabet en het bepalen van de volgorde van de letters
- Moeite met het associëren van geluiden en de letters die zij moeten voorstellen
- Moeite met het herkennen of opnoemen van rijmende woorden of het tellen van het aantal lettergrepen van een woord
- Moeite met het segmenteren van woorden in verschillende klanken of het samensmelten van klanken om woorden te maken

Kinderen in latere jaren van de basisschool

- Langzaam en slordig lezen (maken veel leesfouten)
- Slechte spelling
- Moeite met hardop lezen, lezen van woorden in de verkeerde volgorde of het overslaan van woorden
- Moeite met het bijhouden van tijd en besef van tijd bij het verrichten van taken
- Moeite met organisatie vaardigheden
- Neiging om letters of woorden toe te voegen of over te slaan tijdens het schrijven en lezen

Wat kan men van Dyslexie verwachten?

Het behandelen van Dyslexie begint altijd met het uitgebreid testen om te bepalen waar de specifieke problemen zitten. Er is geen oplossing voor Dyslexie, maar er zijn diverse behandelingen die de symptomen kunnen verminderen. De zwaarte van de Dyslexie, alsmede de leeftijd wanneer het ontdekt wordt, beïnvloeden de wijze waarop Dyslexie zich ontwikkelt en de wijze waarop iemand er leert mee om te gaan.

Meer informatie over Dyslexie

Er is uitgebreide informatie beschikbaar over Dyslexie. Deze informatie is bedoeld om te informeren over de meest belangrijke aspecten van deze oogaandoening en is niet bedoeld als vervanging van de informatie die men van de arts of behandelaar ontvangt. Links naar websites met meer informatie worden gegeven, alsmede informatie over hulpmiddelen die kunnen helpen wanneer er is vastgesteld dat men Dyslexie heeft.

Het internet biedt uitgebreide informatie over dyslexie en de meeste landen hebben één of meer verenigingen of steungroepen voor mensen die Dyslexie hebben.

Leven met Dyslexie

Het besef dat men dyslexie heeft kan moeilijk zijn om te accepteren. De wetenschap dat men niet de enige is, kan wellicht steun geven. Er zijn veel mensen in dezelfde situatie, sommige die zelf net de diagnose hebben gekregen en sommige die al jaren met dyslexie leven.

Indien men problemen ervaart als gevolg van dyslexie dan zijn er hulpmiddelen voor dyslexie beschikbaar die kunnen helpen met de taken waar men moeite mee heeft. Deze hulpmiddelen kunnen ondersteuning geven bij taken waarbij men moet lezen en kunnen helpen om een vol en onafhankelijk leven te blijven leiden.

Hulpmiddelen Dyslexie

Onze aanbevelingen voor Dyslexie zijn:

- Leeslinialen

- Dyslexieloepen

Choroïderemie

Wat is Choroïderemie?

Choroïderemie is een genetische oogaandoening die progressief verlies van het gezichtsvermogen veroorzaakt. Deze oogaandoening komt door de degeneratie van de retina en het netwerk van bloedvaten achter het netvlies genoemd vaatvlies.

Nachtblindheid is de meest voorkomende eerste symptoom. Naarmate de ziekte vordert, is er verlies van perifeer zicht (tunnelvisus) en later een verlies van centrale visie. Geschat wordt dat 1 op 50.000 tot 100.000 mensen Choroïderemie heeft en de aandoening komt vrijwel uitsluitend bij mannen voor.

Symptomen van Choroïderemie worden vaak opgemerkt op het moment dat een jongen naar de basisschool gaat. In families waarin de aandoening erfelijk bekend is, kunnen tijdig tests worden uitgevoerd. Choroïderemie is een geslacht gekoppelde aandoening, veroorzaakt door verschillende mutaties op het 'Rab escort proteïne-1 gen' op het X-chromosoom. Omdat mannen maar één X-chromosoom hebben, lopen ze meer kans dan vrouwen om deze ziekte te ontwikkelen.

Choroïderemie is een progressieve oogaandoening, maar de snelheid varieert per persoon. Echter, uiteindelijk zullen alle personen met deze aandoening blindheid ontwikkelen, meestal in hun late volwassenheid.

Andere erfelijke oogaandoeningen delen enkele symptomen van Choroïderemie. In een vroeg stadium wordt Choroïderemie meestal verward met Retinitis Pigmentosa, aangezien beide symptomen van nachtblindheid en tunnelvisus voorkomen. De oogziekte is het meest vergelijkbaar met Gyrate-Atrofie.

Wat zijn de symptomen van Choroïderemie?

Symptomen van Choroïderemie zijn onder andere:
- nachtblindheid
- verlaging van perifere zicht
- tunnelvisus

Wat kan men van Choroïderemie verwachten?

Er is momenteel geen oplossing voor Choroïderemie. Onderzoek wordt voortdurend uitgevoerd, op zoek naar behandelingen die deze aandoening kunnen vertragen of zelfs verhelpen. Een vroege diagnose is belangrijk, zodat men kan leren hoe hiermee om te gaan en hoe het maximale uit de restvisus gehaald kan worden.

Meer informatie over Choroïderemie

Er is uitgebreide informatie beschikbaar over Choroïderemie. Deze informatie is bedoeld om te informeren over de meest belangrijke aspecten van deze oogaandoening en is niet bedoeld als vervanging van de informatie die men van de arts of oogspecialist ontvangt. Links naar websites met meer informatie worden gegeven, alsmede informatie over hulpmiddelen die kunnen helpen wanneer er is vastgesteld dat men Choroïderemie heeft.

Het internet biedt uitgebreide informatie over Choroïderemie en de meeste landen hebben één of meer verenigingen of steungroepen voor mensen die Choroïderemie hebben.

Leven met Choroïderemie

Te horen krijgen dat het zicht is aangetast door Choroïderemie kan de wereld op zijn kop zetten. Als de eerste emoties zakken, kan de wetenschap dat men niet de enige is wellicht steun geven. Er zijn veel mensen in dezelfde situatie, sommige die zelf net de diagnose hebben gekregen en sommige die al jaren met Choroïderemie leven.

Veel mensen met Choroïderemie kunnen de meeste activiteiten blijven doen. Met gebruik van specifieke hulpmiddelen is het vaak mogelijk om de dingen te blijven doen waar men van houdt.

Indien men slechtziendheid ervaart als gevolg van Choroïderemie dan zijn er hulpmiddelen beschikbaar die kunnen helpen met de taken waar men moeite mee heeft. Deze hulpmiddelen kunnen ondersteuning geven bij taken waar men het zicht voor nodig heeft en kunnen helpen om een vol en onafhankelijk leven te blijven leiden.

Hulpmiddelen voor Choroïderemie

Onze aanbevelingen voor Choroïderemie zijn:

Albinisme

Wat is Albinisme?

Albinisme verwijst naar een groep van aandoeningen waarbij mensen weinig tot geen pigment in hun ogen, huid en haar hebben. Albinisme is het gevolg van erfelijk gewijzigde genen, die te weinig van het pigment “melanine” aanmaken. Afhankelijk van de hoeveelheid melanine in de ogen, kunnen verschillende soorten albinisme worden onderscheiden. Wat deze verschillende soorten gemeen hebben, is dat ze allemaal geassocieerd worden met verminderd zicht. Zichtproblemen bij albinisme worden veroorzaakt door een afwijkende ontwikkeling van de retina en abnormale zenuwverbindingen tussen de ogen en hersens.

Albinisme beïnvloedt mensen van verschillende etnische achtergronden; de mate waarin het wereldwijd voorkomt wordt geschat op 1 op 17.000.

Wat zijn de symptomen van Albinisme?

Oogproblemen bij Albinisme omvatten vaak:

- Nystagmus: spontane onwillekeurige oogbewegingen
- Strabismus: scheelzien of een lui oog
- Fotofobie: overgevoeligheid voor fel licht
- Bij- en verziendheid
- Onderontwikkeling van de optische zenuw
- Verkleuring van of witte ogen als gevolg van te weinig pigment

Wat kan men van Albinisme verwachten?

De behandeling van Albinisme richt zich voornamelijk op visuele rehabilitatie. Een operatie kan wellicht een aantal van de symptomen verlichten, zoals Strabismus en Nystagmus. Het zicht kan niet volledig worden hersteld, maar er zijn diverse hulpmiddelen voor Albinisme beschikbaar die kunnen helpen bij het uitvoeren van een verscheidenheid aan dagelijkse taken.

Leven met Albinisme

Het besef dat het zicht is aangetast door Albinisme kan moeilijk zijn om te accepteren. De wetenschap dat men niet de enige is, kan wellicht steun geven. Er zijn veel mensen in dezelfde situatie, sommige die zelf net de diagnose hebben gekregen en sommige die al jaren met Albinisme leven.

Indien men slechtziendheid ervaart als gevolg van Albinisme, zijn er hulpmiddelen voor albinisme beschikbaar die kunnen helpen met de taken waar men moeite mee heeft. Deze hulpmiddelen kunnen ondersteuning geven bij taken waar men het zicht voor nodig heeft en kunnen helpen om een vol en onafhankelijk leven te blijven leiden.

Hulpmiddelen Albinisme

Onze aanbevelingen voor Albinisme zijn:

Refractie afwijkingen

Wat zijn Refractie afwijkingen?

Refractie afwijkingen zijn afwijkingen in het optische systeem van het oog, waardoor de vorming van een scherp beeld op verschillende afstanden niet mogelijk is. Dit is de meest voorkomende en meest bekende oogaandoening en omhelst verschillende types:

Sferische afwijkingen

Sferische afwijkingen doen zich voor als het optische vermogen van het oog te hoog of te laag is om licht op de juiste manier te projecteren op de retina, het lichtgevoelige ‘scherm’ achter in het oog. Voorbeelden hiervan zijn:

Myopie

Myopie is beter bekend als bijziendheid. Bijziendheid zorgt ervoor dat beelden die iemand ziet in de verte onscherp zijn terwijl beelden dicht bij het oog wel scherp zijn.

Hypermetropie

Hypermetropie is beter bekend als verziendheid. Verziendheid zorgt ervoor dat beelden die iemand ziet in de verte scherp zijn, terwijl beelden dichtbij het oog onscherp zijn.

Cilindrische afwijkingen

Cilindrische afwijkingen doen zich voor als het optische vermogen van het oog te sterk of juist te zwak is. Voorbeelden hiervan zijn:

Astigmatisme

Astigmatisme wordt veroorzaakt door een onregelmatig gevormde hoornvlies (het hoornvlies zorgt voor de projectie van beelden op het netvlies). In een oog met astigmatisme worden sommige delen van het beeld achter (of voor) het netvlies geprojecteerd, terwijl andere delen van het beeld wel op het netvlies terecht komt. Het resultaat is dat het beeld niet volledig scherp is.

Presbyopie

Presbyopie wordt ook ouderdomsslechtziendheid genoemd. Door ouderdom wordt de flexibiliteit van de ooglens minder, met als gevolg dat het oog niet goed scherp kan stellen op objecten die dichtbij het oog zijn.

Refractie afwijkingen beïnvloeden een groot deel van de samenleving – veel mensen hebben hier in meer of mindere mate last van.

Wat zijn de symptomen van Refractie afwijkingen?

De symptomen van Refractie afwijkingen variëren per individu:

- Hoofdpijn
- Vermoeidheid
- Gespannen ogen
- Het samenknijpen van de ogen
- Vage of vervormde beelden, ofwel dichtbij ofwel op afstand

Wat kan men van Refractie afwijkingen verwachten?

Hoe Refractie afwijkingen worden behandeld is afhankelijk van de hoeveelheid en zwaarte van de aandoening. Brillen en lenzen worden vaak gebruikt om de onscherpe beelden als gevolg van een refractie afwijking te corrigeren. In sommige gevallen kan een operatie de klachten verhelpen. Overleg de mogelijkheden met de arts of specialist.

Meer informatie over Refractie afwijkingen

Er is uitgebreide informatie beschikbaar over refractie afwijkingen. Deze informatie is bedoeld om te informeren over de meest belangrijke aspecten van deze oogaandoening en is niet bedoeld als vervanging van de informatie die men van de arts of oogspecialist ontvangt. Links naar websites met meer informatie worden gegeven, alsmede informatie over hulpmiddelen die kunnen helpen wanneer er is vastgesteld dat men een refractie afwijking heeft.

Het internet biedt uitgebreide informatie over refractie afwijkingen en de meeste landen hebben één of meer verenigingen voor mensen die een refractie afwijking hebben.

Hulpmiddelen voor Refractie afwijkingen

Onze aanbevelingen voor Refractie afwijkingen zijn:

Het Syndroom van Usher

Wat is het Syndroom van Usher?

Het Syndroom van Usher is de meest voorkomende aandoening die zowel het zicht als het gehoor beïnvloeden. Het is een zeldzame genetische afwijking die de belangrijkste oorzaak is van doofblindheid.

De belangrijkste symptomen van het Syndroom van Usher zijn doofheid en de oogaandoeningen Retinitis Pigmentosa.

Het Syndroom van Usher kan verdeeld worden in drie klinische typen:

Usher type I

Mensen met Usher type 1 worden doof geboren. Het zicht begint normaliter af te nemen vanaf de leeftijd van 10 jaar. Vaak hebben mensen met Usher type 1 ook evenwichtsproblemen en hebben ze moeite met (leren) lopen.

Usher type II

Mensen met Usher type II worden niet doof geboren, maar zijn wel slechthorend. Zij hebben geen zichtbare problemen met hun evenwicht en beginnen slechtziendheid te ervaren na de leeftijd van 20 jaar.

Usher type III

Mensen met Usher type II worden niet doof geboren. Zij krijgen pas op latere leeftijd te maken met klachten als slechthorendheid en slechtziendheid.

Het Syndroom van Usher is een variabele aandoening, waarbij de ernst van de afwijking niet per se wordt bepaald door het klinische type die men heeft. Van de mensen die Retinitis Pigmentosa hebben, heeft ongeveerd één-zesde het Syndroom van Usher.

Het Syndroom van Usher is een erfelijke aandoening, wat betekent dat het genetisch bepaald wordt. Het is een recessieve aandoening, dus beide ouders moeten deze gen hebben wil een kind het Syndroom van Usher krijgen.

Wat zijn de symptomen van het Syndroom van Usher?

Symptomen van het syndroom van Usher zijn onder andere:

- doofheid of steeds slechter wordend gehoor
- Retinitis Pigmentosa
- moeite met balanceren
- tunnelvisie

Wat kan men van het Syndroom van Usher verwachten?

Er bestaat geen medische behandeling die het Syndroom van Usher kan voorkomen. De beste behandeling behelst een vroegtijdige diagnose, zodat omscholing en therapieën zo snel mogelijk kunnen beginnen. De precieze invulling van dergelijke programma’s is afhankelijk van de mate waarin het Syndroom voorkomt en de ernst van de beperkingen. Aanvullend aan deze programma’s kunnen ook hoorapparaten, implantaten, andere communicatiemiddelen, oriëntatie en mobiliteitstraining en apparaten voor slechtzienden en/of braille worden ingezet.

Meer informatie over het Syndroom van Usher

Er is uitgebreide informatie beschikbaar over het Syndroom van Usher. Deze informatie is bedoeld om te informeren over de meest belangrijke aspecten van deze oogaandoening en is niet bedoeld als vervanging van de informatie die men van de arts of oogspecialist ontvangt. Links naar websites met meer informatie worden gegeven, alsmede informatie over hulpmiddelen die kunnen helpen wanneer er is vastgesteld dat men het Syndroom van Usher heeft.

Het internet biedt uitgebreide informatie over het Syndroom van Usher en de meeste landen hebben één of meer verenigingen of steungroepen voor mensen die het Syndroom van Usher hebben.

Leven met het Syndroom van Usher

Te horen krijgen dat het zicht is aangetast door het Syndroom van Usher kan de wereld op zijn kop zetten. Als de eerste emoties zakken, kan de wetenschap dat men niet de enige is wellicht steun geven. Er zijn veel mensen in dezelfde situatie, sommige die zelf net de diagnose hebben gekregen en sommige die al jaren met het Syndroom van Usher leven.

Veel mensen met het Syndroom van Usher kunnen de meeste activiteiten blijven doen. In de meeste gevallen is er nog perifeer zicht (zicht aan de zijkanten). Met gebruik van specifieke hulpmiddelen is het vaak mogelijk om de dingen te blijven doen waar men van houdt.

Hulpmiddelen voor het Syndroom van Usher

Onze aanbevelingen voor het Sydroom van Usher zijn:

- Alarmklok slechthorenden