De Ziekte van Stargardt is een erfelijke oogaandoening die afwijkingen in het centrale zicht veroorzaakt op zeer jonge leeftijd. Het tast de macula aan, het centrale gedeelte van het netvlies waardoor men scherp ziet. De symptomen zijn vergelijkbaar met die van Maculadegeneratie. De Ziekte van Stargardt veroorzaakt progressieve slechtziendheid en, in sommige gevallen, bijna blindheid. Deze aandoening begint meestal rond het zesde of zevende levensjaar.
De Ziekte van Stargardt is vaak een recessief erfelijke aandoening, waarbij degene met deze aandoening een gen van beide ouders erft om deze aandoening te veroorzaken. Er zijn ook gevallen bekend van een dominante variant, waarbij een gen van slechts één ouder de aandoening veroorzaakte. Het gen die de Ziekte van Stargardt veroorzaakt is bekend, waardoor de hoop op een goede behandeling is toegenomen.
Symptomen voor de Ziekte van Stargardt zijn:
- Overgevoeligheid voor fel licht
- Beelden lijken golvend
- Blinde vlekken
- Wazig zicht
- Moeite met onderscheiden van kleuren
- Moeite met beperkt licht
- Toenemende moeite met het herkennen van gezichten
Verminderd zicht als gevolg van de Ziekte van Stargardt kan niet worden gecorrigeerd door middel van een bril of lenzen. Het merendeel van de mensen van de Ziekte van Stargardt krijgt te maken met aanzienlijk toenemende slechtziendheid. In sommige gevallen blijven perifeer zicht (zijkanten) en nachtzicht wel in tact.
Er is uitgebreide informatie beschikbaar over de Ziekte van Stargardt. Deze informatie is bedoeld om te informeren over de meest belangrijke aspecten van deze oogaandoening en is niet bedoeld als vervanging van de informatie die men van de arts of oogspecialist ontvangt. Links naar websites met meer informatie worden gegeven, alsmede informatie over hulpmiddelen die kunnen helpen wanneer er is vastgesteld dat men de Ziekte van Stargardt heeft.
Het internet biedt uitgebreide informatie over de Ziekte van Stargardt en de meeste landen hebben één of meer verenigingen of steungroepen voor mensen die de Ziekte van Stargardt hebben.
Het Syndroom van Usher is de meest voorkomende aandoening die zowel het zicht als het gehoor beïnvloeden. Het is een zeldzame genetische afwijking die de belangrijkste oorzaak is van doofblindheid.
De belangrijkste symptomen van het Syndroom van Usher zijn doofheid en de oogaandoeningen Retinitis Pigmentosa.
Het Syndroom van Usher kan verdeeld worden in drie klinische typen:
Usher type I
Mensen met Usher type 1 worden doof geboren. Het zicht begint normaliter af te nemen vanaf de leeftijd van 10 jaar. Vaak hebben mensen met Usher type 1 ook evenwichtsproblemen en hebben ze moeite met (leren) lopen.
Usher type II
Mensen met Usher type II worden niet doof geboren, maar zijn wel slechthorend. Zij hebben geen zichtbare problemen met hun evenwicht en beginnen slechtziendheid te ervaren na de leeftijd van 20 jaar.
Usher type III
Mensen met Usher type II worden niet doof geboren. Zij krijgen pas op latere leeftijd te maken met klachten als slechthorendheid en slechtziendheid.
Het Syndroom van Usher is een variabele aandoening, waarbij de ernst van de afwijking niet per se wordt bepaald door het klinische type die men heeft. Van de mensen die Retinitis Pigmentosa hebben, heeft ongeveerd één-zesde het Syndroom van Usher.
Het Syndroom van Usher is een erfelijke aandoening, wat betekent dat het genetisch bepaald wordt. Het is een recessieve aandoening, dus beide ouders moeten deze gen hebben wil een kind het Syndroom van Usher krijgen.
De Ziekte van Stargardt is een erfelijke oogaandoening die afwijkingen in het centrale zicht veroorzaakt op zeer jonge leeftijd. Het tast de macula aan, het centrale gedeelte van het netvlies waardoor men scherp ziet. De symptomen zijn vergelijkbaar met die van Maculadegeneratie. De Ziekte van Stargardt veroorzaakt progressieve slechtziendheid en, in sommige gevallen, bijna blindheid. Deze aandoening begint meestal rond het zesde of zevende levensjaar.
De Ziekte van Stargardt is vaak een recessief erfelijke aandoening, waarbij degene met deze aandoening een gen van beide ouders erft om deze aandoening te veroorzaken. Er zijn ook gevallen bekend van een dominante variant, waarbij een gen van slechts één ouder de aandoening veroorzaakte. Het gen die de Ziekte van Stargardt veroorzaakt is bekend, waardoor de hoop op een goede behandeling is toegenomen.
Symptomen voor de Ziekte van Stargardt zijn:
- Overgevoeligheid voor fel licht
- Beelden lijken golvend
- Blinde vlekken
- Wazig zicht
- Moeite met onderscheiden van kleuren
- Moeite met beperkt licht
- Toenemende moeite met het herkennen van gezichten
Verminderd zicht als gevolg van de Ziekte van Stargardt kan niet worden gecorrigeerd door middel van een bril of lenzen. Het merendeel van de mensen van de Ziekte van Stargardt krijgt te maken met aanzienlijk toenemende slechtziendheid. In sommige gevallen blijven perifeer zicht (zijkanten) en nachtzicht wel in tact.
Er is uitgebreide informatie beschikbaar over de Ziekte van Stargardt. Deze informatie is bedoeld om te informeren over de meest belangrijke aspecten van deze oogaandoening en is niet bedoeld als vervanging van de informatie die men van de arts of oogspecialist ontvangt. Links naar websites met meer informatie worden gegeven, alsmede informatie over hulpmiddelen die kunnen helpen wanneer er is vastgesteld dat men de Ziekte van Stargardt heeft.
Het internet biedt uitgebreide informatie over de Ziekte van Stargardt en de meeste landen hebben één of meer verenigingen of steungroepen voor mensen die de Ziekte van Stargardt hebben.
Het Syndroom van Usher is de meest voorkomende aandoening die zowel het zicht als het gehoor beïnvloeden. Het is een zeldzame genetische afwijking die de belangrijkste oorzaak is van doofblindheid.
De belangrijkste symptomen van het Syndroom van Usher zijn doofheid en de oogaandoeningen Retinitis Pigmentosa.
Het Syndroom van Usher kan verdeeld worden in drie klinische typen:
Usher type I
Mensen met Usher type 1 worden doof geboren. Het zicht begint normaliter af te nemen vanaf de leeftijd van 10 jaar. Vaak hebben mensen met Usher type 1 ook evenwichtsproblemen en hebben ze moeite met (leren) lopen.
Usher type II
Mensen met Usher type II worden niet doof geboren, maar zijn wel slechthorend. Zij hebben geen zichtbare problemen met hun evenwicht en beginnen slechtziendheid te ervaren na de leeftijd van 20 jaar.
Usher type III
Mensen met Usher type II worden niet doof geboren. Zij krijgen pas op latere leeftijd te maken met klachten als slechthorendheid en slechtziendheid.
Het Syndroom van Usher is een variabele aandoening, waarbij de ernst van de afwijking niet per se wordt bepaald door het klinische type die men heeft. Van de mensen die Retinitis Pigmentosa hebben, heeft ongeveerd één-zesde het Syndroom van Usher.
Het Syndroom van Usher is een erfelijke aandoening, wat betekent dat het genetisch bepaald wordt. Het is een recessieve aandoening, dus beide ouders moeten deze gen hebben wil een kind het Syndroom van Usher krijgen.
De Ziekte van Stargardt is een erfelijke oogaandoening die afwijkingen in het centrale zicht veroorzaakt op zeer jonge leeftijd. Het tast de macula aan, het centrale gedeelte van het netvlies waardoor men scherp ziet. De symptomen zijn vergelijkbaar met die van Maculadegeneratie. De Ziekte van Stargardt veroorzaakt progressieve slechtziendheid en, in sommige gevallen, bijna blindheid. Deze aandoening begint meestal rond het zesde of zevende levensjaar.
De Ziekte van Stargardt is vaak een recessief erfelijke aandoening, waarbij degene met deze aandoening een gen van beide ouders erft om deze aandoening te veroorzaken. Er zijn ook gevallen bekend van een dominante variant, waarbij een gen van slechts één ouder de aandoening veroorzaakte. Het gen die de Ziekte van Stargardt veroorzaakt is bekend, waardoor de hoop op een goede behandeling is toegenomen.
Symptomen voor de Ziekte van Stargardt zijn:
- Overgevoeligheid voor fel licht
- Beelden lijken golvend
- Blinde vlekken
- Wazig zicht
- Moeite met onderscheiden van kleuren
- Moeite met beperkt licht
- Toenemende moeite met het herkennen van gezichten
Verminderd zicht als gevolg van de Ziekte van Stargardt kan niet worden gecorrigeerd door middel van een bril of lenzen. Het merendeel van de mensen van de Ziekte van Stargardt krijgt te maken met aanzienlijk toenemende slechtziendheid. In sommige gevallen blijven perifeer zicht (zijkanten) en nachtzicht wel in tact.
Er is uitgebreide informatie beschikbaar over de Ziekte van Stargardt. Deze informatie is bedoeld om te informeren over de meest belangrijke aspecten van deze oogaandoening en is niet bedoeld als vervanging van de informatie die men van de arts of oogspecialist ontvangt. Links naar websites met meer informatie worden gegeven, alsmede informatie over hulpmiddelen die kunnen helpen wanneer er is vastgesteld dat men de Ziekte van Stargardt heeft.
Het internet biedt uitgebreide informatie over de Ziekte van Stargardt en de meeste landen hebben één of meer verenigingen of steungroepen voor mensen die de Ziekte van Stargardt hebben.
Het Syndroom van Usher is de meest voorkomende aandoening die zowel het zicht als het gehoor beïnvloeden. Het is een zeldzame genetische afwijking die de belangrijkste oorzaak is van doofblindheid.
De belangrijkste symptomen van het Syndroom van Usher zijn doofheid en de oogaandoeningen Retinitis Pigmentosa.
Het Syndroom van Usher kan verdeeld worden in drie klinische typen:
Usher type I
Mensen met Usher type 1 worden doof geboren. Het zicht begint normaliter af te nemen vanaf de leeftijd van 10 jaar. Vaak hebben mensen met Usher type 1 ook evenwichtsproblemen en hebben ze moeite met (leren) lopen.
Usher type II
Mensen met Usher type II worden niet doof geboren, maar zijn wel slechthorend. Zij hebben geen zichtbare problemen met hun evenwicht en beginnen slechtziendheid te ervaren na de leeftijd van 20 jaar.
Usher type III
Mensen met Usher type II worden niet doof geboren. Zij krijgen pas op latere leeftijd te maken met klachten als slechthorendheid en slechtziendheid.
Het Syndroom van Usher is een variabele aandoening, waarbij de ernst van de afwijking niet per se wordt bepaald door het klinische type die men heeft. Van de mensen die Retinitis Pigmentosa hebben, heeft ongeveerd één-zesde het Syndroom van Usher.
Het Syndroom van Usher is een erfelijke aandoening, wat betekent dat het genetisch bepaald wordt. Het is een recessieve aandoening, dus beide ouders moeten deze gen hebben wil een kind het Syndroom van Usher krijgen.
